Historia rasy

Karpaty dyktują krajobraz Rumunii. To tutaj tradycje pasterskie pozostają niezmienne. Potężne psy pasterskie/stróżujące chronią duże stada owiec i kóz przed niedźwiedziami, wilkami, dużymi kotami, drapieżnymi ptakami,
a także dwunożnymi kłusownikami.

Rumuńskie psy pasterskie (Ciobanesc Romanesc) są zatem niezwykle ochronne i dobrze zorientowane w swojej pierwotnej funkcji stróżującej.

Archeolodzy udowodnili istnienie dużych psów stróżujących już w połowie okresu neolitu. Umowy dzierżawy pastwisk z XV-XVIII wieku wskazują na dużą liczbę psów pasterskich zaciągniętych do ochrony różnych stad. W 1975 r.
Rumunia sklasyfikowała kartograficznie około 6500 psów pracujących.

FCI obecnie uznaje 3 rasy Ciobanesc Romanesc: Ciobanesc Romanesc Carpatin (FCI-Nr. 350), Ciobanesc Romanesc Bukowina (FCI-Nr. 357) i Ciobanesc Romanesc Mioritic (FCI-Nr. 349).

W latach 1934/35 Rumuński Instytut Zoologii opublikował pierwsze opisy ras karpatynów i miorytów. Mioritic (mioritica = mała owieczka) to potężny, zwinny,
około 70 cm wzrostu, kudłaty pies. Charakterystyczną cechą tej rasy jest gęsta i puszysta sierść,
zakrywająca również twarz, w tym brodaty podbródek. Sierść psa jest przeważnie biała, chociaż może być żółtawa, brązowawa, a nawet jasnoszara z czarnymi lub szarymi znaczeniami.

Pierwszy rejestr ras został otwarty w 1938 r. W 1969 r. Ministerstwo Rolnictwa sponsorowało badania i hodowlę w celu udoskonalenia rasy. W 1981 roku, w wyniku wystawy psów dużych w Radauti,
określono standardy hodowlane miorytów (pies z nizin rumuńskich).